Δασικοί χάρτες : Νομικό Δάσος – Τα Δασαρχεία είναι ο Αντίδικος και ΟΧΙ Σύμβουλος

Δασικοί χάρτες : Νομικό Δάσος – Τα Δασαρχεία είναι ο Αντίδικος και ΟΧΙ Σύμβουλος
(γράφει ο δικηγόρος Γεώργιος Λωρίτης)
10-3-2018
***********************

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

Περίπου 5.000.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γής σε όλη την Ελλάδα χαρακτηρίζονται ως δασικά, αφού εμφανίζονται ως δασικά (Δ) το 1945 και καλλιεργήσιμα (Α) σήμερα. Χιλιάδες οικογένειες αγροτών αλλά και άλλοι πολίτες χάνουν την περιουσία τους. Αυτές οι χιλιάδες οικογένειες ζημιώνονται τώρα από τους δασικούς χάρτες πολύ περισσότερο από την οικονομική κρίση. Ακούω κάποιους ανθρώπους (και όχι μόνο αγρότες) να λένε ότι αυτό το θέμα είναι η μεγαλύτερη είδηση του 2017 και είναι δύσκολο να μην συμφωνήσει κανείς. Δικαίως ή αδίκως , πάντως είναι αλήθεια ότι οι ιδιοκτήτες των 5.000.000 στρεμμάτων ζημιώνονται καταστροφικά και η οικονομική καταστροφή τόσων συμπολιτών μας από μόνη της είναι υπερ-είδηση. Ποιος και πώς θα στερήσει αυτούς τους ανθρώπους από το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας όπως π.χ. η δικαστική προστασία ή η διοικητική άμυνα ; Όμως για να μπορέσει ένας άνθρωπος να αμυνθεί θα πρέπει να γνωρίζει, χοντρικά έστω από τι απειλείται για να καταφύγει στον κατάλληλο «γιατρό». Επίσης ο γιατρός , εάν δεν είναι της κατάλληλης ειδικότητας , θα πρέπει να μην τον αναλάβει γιατί αλλιώς «θα τον πεθάνει». Σκέφτεται κανείς τι θα γίνει εάν ο άνθρωπος χρειάζεται μια πολύ σοβαρή εγχείρηση καρδιάς και τον αναλάβει πρόθυμα π.χ. ο νοσοκόμος και του κάνει την εγχείρηση ….. Κι’ αν ο νοσοκόμος επιμένει κιόλας ότι αυτός είναι ο αρμόδιος επιστήμονας ; …. Σιγά μην είναι ο καρδιοχειρούργος ! ….. Και έχει και χίλια επιχειρήματα ότι έχει δίκιο να αραδιάσει στον άσχετο πολίτη , αλλά δεν τα λέει ποτέ μπροστά σε έναν καρδιοχειρούργο…..

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους δασικούς χάρτες. Ο πολίτης χάνει την περιουσία του και θέλει να αμυνθεί , και την άμυνά του την αναλαμβάνουν πρόθυμα δασολόγοι, εμφανιζόμενοι μάλιστα ως οι μόνοι ειδικοί επιστήμονες κλπ. Επίσης πρόθυμα αναλαμβάνουν να του δώσουν συμβουλές πως θα σωθεί και τα δασαρχεία , δηλ. αυτοί που τον «τσάκωσαν» ως δήθεν καταπατητή δημόσιας δασικής έκτασης και έχουν (ως εκ της υπηρεσίας τους) το καθήκον να του την πάρουν πίσω και να τον τιμωρήσουν…. Δηλαδή σαν να λέμε ότι ο κατηγορούμενος δεν πάει στον δικηγόρο του για συμβουλές και άμυνα , αλλά στον Εισαγγελέα , και τον ρωτάει πως θα αμυνθεί απέναντι στον ….. Εισαγγελέα!

Με νεοελληνική λογική αρκούνται και ο πολίτης και ο δασολόγος στην αρμοδιότητα των ομόηχων όρων. Το ποιος είναι ο κατάλληλος επιστήμονας εξαρτάται από το πρόβλημα που έχει και την ομόηχη επιστήμη ! π.χ. Του χαρακτηρίζουν το χωράφι του σαν «δάσος» ; Τότε χρειάζεται «δασολόγο» ! Είναι γιατρός και είναι κατηγορούμενος στο δικαστήριο για «ιατρικό» σφάλμα ; Τότε χρειάζεται «γιατρό» για να τον υπερασπισθεί στο δικαστήριο και όχι δικηγόρο ! Είναι υδραυλικός και είναι κατηγορούμενος στο δικαστήριο για «κακοτεχνία στα υδραυλικά» που τραυμάτισε άνθρωπο ; Τότε χρειάζεται «υδραυλικό» για να τον υπερασπισθεί στο δικαστήριο και όχι δικηγόρο !
Μόνο το ομόηχο των όρων κάνει την δασολογία αρμόδια επιστήμη για τους δασικούς χάρτες , αλλά στην νεοελληνική λογική αυτό είναι αρκετό ……!

Θα ήταν όμως πολύ αδιάφορο το ποια επιστήμη είναι αρμόδια , εάν δεν χάνονταν περιουσίες και δεν καταστρέφονταν χιλιάδες οικογένειες από την λάθος επιστημονική αρμοδιότητα ! Η συζήτηση γίνεται για τον κόσμο και όχι για τους αναρμο-αρμόδιους επιστήμονες. Από το Φεβρουάριο του 2017 περίπου που έχει ξεκινήσει η ανάρτηση των δασικών χαρτών το έχω γράψει και το έχω πεί κατ’ επανάληψη (βλ. δημοσιευθέντα άρθρα μου στο Site : http://loritis.com ). Μου έχουν αναφέρει πολλοί πολίτες συμβουλές δασολόγων (ιδιωτών και των δασαρχείων) που ήταν κυριολεκτικά παράνομες και οδηγούσαν σε απώλεια περιουσιών , τις οποίες όμως συμβουλές ποτέ δεν τις έδωσαν εγγράφως όταν, κατά συμβουλή μου, οι πολίτες τις ζητούσαν έτσι. Κάποια απίστευτα λόγια ακόμη και Προϊσταμένων Δασαρχείων έχουν καταγραφεί σε ραδιοφωνικές συνεντεύξεις , αλλά το θέμα δεν είναι οι προσωπικές ευθύνες, παρά είναι η αλήθεια που δικαιούται να την ξέρει ο πολίτης που χάνει την περιουσία του (συχνά αδίκως).

Άς μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στην επιτροπή που θα κρίνει τις αντιρρήσεις τα δασαρχεία θα είναι ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ-ΑΝΤΙΔΙΚΟΣ του πολίτη και θα στείλουν υπόμνημα (υποχρεωτικά εκ του νόμου κατ’ άρθρο 18 παρ. 2 Ν. 3889/2010) υπέρ του δημοσίου και κατά του πολίτη (υπακούοντας και στις οδηγίες του Υπουργείου) και υποχρεωτικά θα υποστηρίξουν ότι η αεροφωτογραφία του 1945 είναι αξιόπιστη στο 95% των περιπτώσεων….. ότι δηλ. οι δασολογικές αντιρρήσεις είναι καταδικασμένες στο 95% των περιπτώσεων κλπ. Και τα ίδια θα γίνουν κατόπιν και ενώπιο των δικαστηρίων όπου τα δασαρχεία θα είναι ο αντίδικος που θα αγωνίζεται εναντίον του πολίτη .

Μα αυτό δεν γινόταν όλες τις δεκαετίες ; από πότε ξαφνικά η αστυνομία έγινε σύμμαχος όσων συλλαμβάνει σαν κλέφτες και το δασαρχείο σύμμαχος όσων «τσακώνει» σαν καταπατητές με τους δασικούς χάρτες ;

Γιατί τα δασαρχεία δεν ενημερώνουν τώρα τους πολίτες ότι δημοσιεύθηκαν τα ΦΕΚ των μερικών κυρώσεων των δασικών χαρτών και ότι έχουν δικαίωμα να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας με πραγματικές ελπίδες δικαίωσης , αλλά τους κρατάνε στην άγνοια για να χαθούν οι σχετικές προθεσμίες ; Γιατί δεν τα πολύδιαφημίζουν και αυτά όπως έκαναν με τις αντιρρήσεις (και τα τσουχτερά παράβολα) που είναι καταδικασμένες στην αποτυχία στο 95% των περιπτώσεων ;

Άραγε έχει γίνει αντιληπτό ότι π.χ. το κράτος μετά από περίπου έναν αιώνα στέλνει τον κλητήρα σε 20.000 συμπολίτες μας ιδιοκτήτες διαμερισμάτων στο Γαλάτσι στο Περιστέρι κλπ. διεκδικώντας τα σπίτια τους ως κρατικά ……. (βλ. «Καθημερινή» 12-11-2017) «……«Σας αποστέλλουμε αντίγραφο της υποβληθείσας ένστασης από την Υπηρεσία μας στο Κτηματολογικό Γραφείο Ψυχικού Αττικής για ενημέρωσή σας. Προβάλλουμε ίδιο δικαίωμα κυριότητας, καθώς πρόκειται για δάση, δασικές εν γένει και χορτολιβαδικές εκτάσεις, οι οποίες συμπεριλήφθηκαν σε σχέδιο πόλης και ενώ απώλεσαν τον δασικό τους χαρακτήρα, δεν έπαψαν να είναι δημόσια κτήματα, εφόσον δεν έχουν αναγνωριστεί ως ιδιωτικές». …………….. Τα παραπάνω αναγράφονται σε ένα από τα δεκάδες χιλιάδες «ραβασάκια» (υπολογίζονται σε πάνω από 20.000 μόνο στην περιοχή της Αττικής) που έχουν λάβει από τη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας, τις τελευταίες εβδομάδες έκπληκτοι πολίτες, κατά κύριο λόγο ιδιοκτήτες διαμερισμάτων σε περιοχές όπως το Ψυχικό, το Γαλάτσι, η Νέα Ιωνία, το Ν. Ηράκλειο και το Περιστέρι…….»

Έλαβα το πιεστικό αίτημα πολιτών (που ακόμη και τώρα ακούνε δασολόγους να επιμένουν ότι το θέμα των δασικών χαρτών είναι δασολογικό και όχι νομικό) να γράψω ένα άρθρο ειδικά και μόνο γι’ αυτό το θέμα ώστε πλέον να ξεκαθαρίσει αυτή η σύγχυση. Εκτός από το δικό τους αίτημα είναι ολοφάνερο γύρω μας ότι ακόμη χειρίζονται τα θέματα αυτά δασολόγοι. Το γράφω λοιπόν το (παρόν) άρθρο , ξέροντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει έγγραφη απάντηση (που θα ήταν ευπρόσδεκτη διότι μόνο έτσι προάγεται ο διάλογος και αναδεικνύεται η αλήθεια). Προβλέπω ότι δεν θα υπάρξει απάντηση (έγγραφη δημοσιευμένη) , προβλέπω ότι δεν θα αλλάξει κάτι , αφού και οι ίδιοι οι πολίτες βρίσκονται σε σύγχυση. Άλλωστε άς μην ανησυχεί κανείς, τώρα που κυρώθηκαν μερικά οι χάρτες μπορούν να δουν τις εκτάσεις τους οριστικά πρασινισμένες , και χρειάζονται λίγη μόνο υπομονή για να δουν και τις διάφορες δημόσιες υπηρεσίες (αγροτικές επιδοτήσεις , αγροτικές αποζημιώσεις, δασαρχεία , πολεοδομίες , κτηματολόγια κλπ.) να τους αντιμετωπίζουν σαν παράνομους καταπατητές «με τη βούλα του δασικού χάρτη» , και τότε θα ξεκαθαρίσουν όλα και θα διαλυθεί κάθε σύγχυση (απλώς τότε θα είναι αργά). Επειδή όμως υπάρχουν και κάποιοι πολίτες που θέλουν πραγματικά την αλήθεια, γι’ αυτό έχουν δικαίωμα να την μάθουν και αξίζει ο κόπος για το παρόν άρθρο. Πλέον όμως μετά από ένα χρόνο διαλόγου κωφών , το δεύτερο μέρος του παρόντος άρθρου θα είναι εξειδικευμένο και κάπως επιστημονικό για όποιους θέλουν να καταλαβαίνουν και όχι να καθεύδουν :

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Σαν πεδίο αναφοράς χρησιμοποιώ την συνηθέστερη περίπτωση όπου μια έκταση εμφανίζεται στον δασικό χάρτη ως δασική (Δ) το 1945 και καλλιεργήσιμη (Α) σήμερα. Επίσης παίρνουμε σαν βάση ότι είναι αλήθεια ότι η έκταση είχε φυσική μορφή δάσους του 1945 και άρα αλήθεια δείχνει η αεροφωτογραφία του 1945 (πράγμα που είναι αληθινά ….αλήθεια στο 90-95% των περιπτώσεων όπως θα φανεί στη συνέχεια) :

Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι οι δασολόγοι (ιδιώτες και των δασαρχείων) θεωρούν γενικώς ότι η αεροφωτογραφία του 1945 είναι αξιόπιστη σε ποσοστό 90-95% των περιπτώσεων. Επισημαίνω ότι αυτό δεν είναι δική μου εκτίμηση αλλά της επιστημονικής κοινότητας των δασολόγων. Επισημαίνω επίσης ότι δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς , διότι θα ήταν αδιανόητο το κράτος να αρπάζει περιουσίες με μια αεροφωτογραφία που και το ίδιο την θεωρεί αναξιόπιστη.
Να ξεκαθαρίσουμε επίσης ότι οι ίδιοι οι δασολόγοι που θεωρούν τον εαυτό τους ως τον μοναδικό αρμόδιο επιστήμονα , το μόνο που κάνουν και που θεωρούν ότι είναι η μοναδική δυνατή άμυνα του πολίτη είναι να ανταποδείξουν ότι η φυσική μορφή της εκτάσεως δεν ήταν αληθινά δασική («φυσικό δάσος») το 1945 και ότι ούτε η αεροφωτογραφία του 1945 το δείχνει σωστά να έχει δασική μορφή. Το συνηθέστερο εργαλείο που χρησιμοποιούν είναι μια φωτοερμηνεία της αεροφωτογραφίας του 1945 , που βέβαια θα την πληρώσει ο πολίτης μόνο εάν τον βολεύει λέγοντας ότι η έκταση δεν ήταν δασική το 1945 (πράγμα που δεν θα είναι αλήθεια στο 90-95% των περιπτώσεων όπου η αεροφωτογραφία θεωρείται από τους ίδιους αξιόπιστη). Ούτε δέχονται ότι υπάρχουν νομικοί λόγοι άμυνας του πολίτη άσχετοι και πέρα από την φυσική μορφή ως δάσους της έκτασης , ούτε μπορούν να διανοηθούν ότι μπορεί να υπάρχουν τέτοιοι λόγοι , αφού η επιστήμη τους είναι άσχετη με τα νομικά και δεν μπορούν να κατανοήσουν κάτι τέτοιο , ούτε θα τους ήταν ευχάριστο κάτι τέτοιο διότι θα τους αφαιρούσε και την αποκλειστικότητα του θέματος.
Άλλωστε και η επιστήμη της δασολογίας μόνο αυτό τους επιτρέπει να κάνουν δηλ. να διαπιστώνουν την φυσική μορφή μιας εκτάσεως (εάν είναι «φυσικό δάσος» ή όχι) και όχι να χαρακτηρίζουν διοικητικά μια έκταση σαν δάσος («νομικό δάσος») πράγμα που το κάνει η «διοίκηση» και όχι ο κάθε ιδιώτης δασολόγος. Είναι άσχετο το γεγονός ότι η διοίκηση στελεχώνει τα δασαρχεία συνήθως με δασολόγους διότι και αυτοί ως «διοικητικοί υπάλληλοι» ενεργούν. Εξάλλου π.χ. σήμερα τον χαρακτηρισμό των δασών δεν τον κάνει η διοίκηση ούτε καν με υπογραφή δασολόγου , αφού τον κυρωμένο χάρτη που κάνει τον χαρακτηρισμό τον υπογράφει ο Συντονιστής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης (που μόνο από τύχη μπορεί να έχει σπουδάσει δασολόγος).
Έπεται να ξεκαθαρίσουμε ότι οι δασολόγοι (ιδιώτες και των δασαρχείων) στο τωρινό θέμα της διαδικασίας των δασικών χαρτών συνήθως αναπαράγουν όσα λέει το υπουργείο. Δεν το κάνουν, και ούτε μπορούν επιστημονικά να το κάνουν, να εκφράσουν αντίθετη άποψη, παρά μόνο σε όση έκταση το προβλέπει το ίδιο το υπουργείο δηλ. μόνο να ισχυριστούν ότι ενδεχομένως η αεροφωτογραφία του 1945 στην συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει λάθος ή διαβάζεται λάθος από τα δασαρχεία. Όλα τα άλλα είναι νομικός αντίλογος που ούτε τον ξέρουν αλλά κυρίως ούτε δέχονται ότι μπορεί να υπάρχει.
Το πρόβλημα που δημιουργούν σήμερα οι δασικοί χάρτες στον θιγόμενο πολίτη δεν είναι ότι ΕΜΦΑΝΙΖΟΥΝ την έκτασή του να έχει φυσική μορφή δάσους (φυσικό δάσος) το 1945 (με την αεροφωτογραφία του 1945). Αυτή την φυσική μορφή την είχε πραγματικά η έκτασή τους από το 1945 και εφεξής και η αεροφωτογραφία υπήρχε από τότε και έδειχνε διαρκώς το ίδιο πράγμα που δείχνει και σήμερα , αλλά αυτό από μόνο του δεν δημιουργούσε κανένα πρόβλημα μέχρι σήμερα στον πολίτη. Και καλλιεργούσε το χωράφι του μια χαρά, και το κράτος του έπαιρνε φόρους για χωράφι, και πωλούσε και αγόραζε σε τιμή χωραφιού, και τα δασαρχεία δεν τον ενοχλούσαν, και κανένας δεν αμφισβητούσε ότι ήταν χωράφι και όχι δάσος κλπ. Συνεπώς γίνεται ολοφάνερο ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτή καθ’ εαυτή η αεροφωτογραφία του 1945 και το τι δείχνει αυτή , γιατί τότε το πρόβλημα θα είχε δημιουργηθεί στον πολίτη από το 1945.
Αφού ξεκαθαρίσαμε ποιο δεν είναι το πρόβλημα , πρέπει τώρα να δείξουμε ποιο είναι το αληθινό πρόβλημα που δημιουργεί ο αναρτημένος δασικός χάρτης στον θιγόμενο πολίτη. Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι ο δασικός χάρτης «ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ» την έκταση ως δασική και την υπάγει στην δασική νομοθεσία και στους περιορισμούς της. Αυτός ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ζημιώνει τον πολίτη. Αυτόν τον χαρακτηρισμό δεν τον κάνει η αεροφωτογραφία του 1945 , αλλά τον κάνει η υπογραφή της διοίκησης στον (κυρωμένο) δασικό χάρτη και αυτό διότι σήμερα υπάρχει ο αντίστοιχος νόμος που λέει πώς ό,τι θα εμφανίζεται στον κυρωμένο δασικό χάρτη με πράσινο χρώμα θα υπάγεται στην δασική νομοθεσία δηλ. θα θεωρείται πλέον και «νομικό» δάσος
(βλ. π.χ. άρθρο 17 παρ. 5 Ν. 3889/2010) «5. Ο κυρωμένος δασικός χάρτης δημοσιεύεται αμέσως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Από την ημερομηνία δημοσίευσης του καθίσταται οριστικός και έχει πλήρη αποδεικτική ισχύ σε κάθε διοικητική ή δικαστική αρχή για όλα τα τμήματα που αποτυπώνονται σε αυτόν με πράσινο περίγραμμα και πράσινη διαγράμμιση, τα οποία αποτελούν δασικές εν γένει εκτάσεις των παραγράφων 1, 2, 3, 4 και 5 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, όπως ισχύει. Επί των ανωτέρω εκτάσεων εφαρμόζονται οι διατάξεις της δασικής νομοθεσίας…….»
Σύμφωνα δε με το νόμο και το Συμβούλιο της Επικρατείας
«….Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι η διοικητική πράξη, με την οποία χαρακτηρίζεται ή διαπιστώνεται ο δασικός χαρακτήρας έκτασης, αποτελεί και νόμιμο τίτλο του εγγραπτέου δικαιώματος κυριότητας (σ.σ. του δημοσίου) επί των εκτάσεων …»
Η αεροφωτογραφία είναι απλώς ένα εργαλείο για τον δασικό χάρτη που αυτός ο δασικός χάρτης κάνει τον «χαρακτηρισμό» της έκτασης.
Ακόμη και να υπήρχε νόμος που θα έλεγε ότι αυτοδικαίως χαρακτηρίζεται ως δάσος ό,τι εμφανίζεται στην αεροφωτογραφία του 1945 να είναι φυσικό δάσος , και πάλι δεν θα είχαν δίκιο οι δασολόγοι, διότι ένας τέτοιος νόμος θα ήταν αντισυνταγματικός. Αν και έχω έτοιμη τη απάντηση γιατί θα ήταν αντισυνταγματικός, εν τούτοις θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε πρώτα την άποψη της δασολογίας , δηλ. να ακούσουμε καινοφανώς επί του νομικού θέματος της αντισυντγματικότητος ενός νόμου , την «δασολογική» άποψη, και μετά την «ιατρική» άποψη, και μετά την «υδραυλική» άποψη, ….. και κατόπιν θα εκφράσω και εγώ την νομική άποψη.
Όμως ούτε καν υπάρχει τέτοιος νόμος. Αν και πάλι είμαι έτοιμος να το προσδιορίσω αυτό , εν τούτοις και πάλι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε πρώτα την άποψη των δασολόγων ποιος συγκεκριμένος νόμος το λέει αυτό , διότι οι δασολόγοι ενεργούν και εκφράζονται σαν να ήταν τα πράγματα έτσι. Δηλ. οι δασολόγοι και τα δασαρχεία νομίζουν πως οποιαδήποτε έκταση είχε οποιαδήποτε στιγμή μέσα στον αέναο χρόνο την μορφή φυσικού δάσους , τότε αυτό πρέπει (και μόνο γι’ αυτό το λόγο) και να «χαρακτηρισθεί» ως δάσος («νομικό δάσος»). Γι’ αυτό οι δασολόγοι (ιδιώτες και των δασαρχείων) συνήθως ακολουθούν τυφλά όσα λένε τα δασαρχεία και το υπουργείο με τους τωρινούς δασικούς χάρτες. Δηλαδή (για την πιο συνηθισμένη περίπτωση) λένε πώς ό,τι είχε μορφή (φυσικού) δάσους το 1945 πρέπει και να χαρακτηρισθεί τώρα σαν (νομικό) δάσος, και πως νομίμως πράττει ο αναρτημένος δασικός χάρτης και τα πρασινίζει , και αρπάζει πατρογονικές περιουσίες δεκαετιών και αιώνα και καταστρέφει οικογένειες κλπ.
Έτσι μοιραία νομίζουν ότι η μοναδική άμυνα του πολίτη είναι το να μην είχε η έκταση πραγματικά μορφή φυσικού δάσους το 1945 (γιατί εάν είχε τότε καλώς θα χαρακτηρισθεί τώρα ως δασική). Αδυνατούν όμως να το τεκμηριώσουν αυτό και γι’ αυτό δεν απαντά κανένας δασολόγος στα άρθρα μου , και δεν δίνουν καν την άποψή τους εγγράφως (άσχετα από τα δικά μου άρθρα) , παρά μόνο προφορικά και πρόχειρα συνήθως παραπλανούν τους πολίτες που χάνουν όμως περιουσίες και καταστρέφονται συχνά αδίκως και κυρίως παρανόμως.
Έχει ήδη γίνει φανερή λοιπόν η θεωρητική διαφορά του φυσικού δάσους από το χαρακτηρισμένο-νομικό δάσος. Άς δούμε τώρα εάν υπάρχει και πρακτική διαφορά , γιατί αλλιώς οι θεωρητικές κατασκευές δασολογο-νομικών δεν ενδιαφέρουν τους πολίτες. Εάν λοιπόν πρακτικά την κάθε έκταση που είχε οποτεδήποτε φυσική μορφή δάσους ορθώς την χαρακτηρίζει σήμερα ο δασικός χάρτης και ως (νομικό) δάσος (έστω και μόνο για τον λόγο αυτό , χωρίς να ερευνάται τίποτε άλλο) , τότε και πάλι οι δασολόγοι θα είχαν δίκιο.

Εάν όμως ήταν έτσι τα πράγματα , τότε θα έπρεπε π.χ. :

Τις τεχνητές φυτείες που προφανέστατα έχουν την μορφή φυσικού δάσους να τις χαρακτηρίζει ο δασικός χάρτης ως δάση , πράγμα όμως που δεν συμβαίνει.
Τις εκτάσεις που δόθηκαν με αναδασμό ως καλλιεργήσιμες , εάν τυχόν το 1945 εμφανίζονται με δασική μορφή , να τις χαρακτηρίζει και αυτές ο δασικός χάρτης ως δάση , πράγμα όμως που και πάλι δεν συμβαίνει.
Τις εκτάσεις μέσα σε εγκεκριμένα σχέδια πόλεως που έχουν μορφή δάσους (πάρκα κλπ.) να τις χαρακτηρίζει ο δασικός χάρτης ως δάση , πράγμα όμως που και πάλι δεν συμβαίνει.

Θα αρκούσε και μόνο ένα παράδειγμα για να καταρρίψει την θεωρία των δασολόγων, και έχω ήδη αναφέρει τρία. Οι λόγοι που δεν χαρακτηρίζονται αυτές οι εκτάσεις ως δασικές, παρότι έχουν φυσική μορφή δάσους , είναι λόγοι νομικοί. Αποδεικνύεται έτσι ολοφάνερα ότι υπάρχουν και νομικοί λόγοι και μάλιστα περισσότεροι από τον ένα και μοναδικό δασολογικό (την οποτεδήποτε φυσική μορφή ως δάσους δηλ. το στερεότυπο «άπαξ δάσος, πάντα δάσος»).
Τους ανωτέρω νομικούς λόγους που είναι οι πιο γνωστοί και συνηθισμένοι , ίσως να τους γνωρίζουν και κάποιοι δασολόγοι , αλλά αυτό δεν μετατρέπει τους λόγους αυτούς σε δασολογικούς , και οι δασολόγοι που μπορεί να τους ξέρουν , δεν τους ξέρουν «ως δασολόγοι» , αλλά ως επιστήμονες που κάτι έχουν ακούσει και από μια άλλη επιστήμη. Έτσι όπως ο ναυαγοσώστης που ξέρει να κάνει τεχνητή αναπνοή στον πνιγμένο , δεν μπορεί και να αναλάβει την συνολική ιατρική φροντίδα του ….. θα τον πεθάνει ….. έτσι όπως σήμερα «πεθαίνουν νομικά» πολλές πατρογονικές ιδιοκτησίες αιώνα στα χέρα ….. δασολόγων και σαστισμένων και άβουλων απογόνων που δεν αντιδρούν ούτε καν συλλογικά και πολιτικά σε κοινού συμφέροντος θέματά τους !
ΗΔΗ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ η άποψη και η άμυνα που προτείνουν συνήθως οι δασολόγοι , και όμως αυτοί εξακολουθούν να αναλαμβάνουν σχετικές υποθέσεις και να εξασφαλίζουν περισσότερες από 95% πιθανότητες ήττας στους πολίτες. Θα μπορούσα να αναφέρω κι’ άλλα παραδείγματα που δεν είναι γνωστά, αλλά δεν χρειάζεται να γίνει αυτό εδώ. Άλλωστε αυτά τα άγνωστα παραδείγματα συνιστούν και άγνωστους μέχρι τώρα λόγους ακυρώσεως που τους προορίζω να προβληθούν ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Εδώ ο σκοπός του παρόντος άρθρου είναι μόνο να αποδείξει την επιστημονική αναρμοδιότητα των δασολόγων , πράγμα όμως που γίνεται έστω και με ένα παράδειγμα.
Για να είμαι δίκαιος θα πρέπει να γίνω πιο ακριβής. Σε κάθε περίπτωση , δηλ. είτε ανήκει στο 95% όπου πραγματικά η έκταση είχε δασική μορφή το 1945 , είτε στο 5% όπου δεν είχε , υπάρχουν συνήθως αρκετοί νομικοί λόγοι (ανάλογα με την περίπτωση βέβαια) που εμποδίζουν νομικά σήμερα ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ της εκτάσεως ως δασικής.
Στο 95% αυτών των περιπτώσεων όπου αληθινά η έκταση είχε δασική μορφή το 1945 , οι δασολόγοι δεν έχουν καμμία δουλειά να κάνουν , εκτός του να δώσουν στρατευμένη φωτοερμηνεία που «να βαφτίζει το κρέας φασόλια» και γι’ αυτό θα είναι άχρηστη και «πεταμένα λεφτά». Μόνο νομικοί λόγοι αποτελούν την άμυνα του πολίτη σε αυτό το 95% των περιπτώσεων.
Στο 5% των περιπτώσεων όπου η έκταση ΔΕΝ είχε αληθινά δασική μορφή το 1945 διότι η αεροφωτογραφία είτε δεν δείχνει σωστά είτε δεν διαβάζεται σωστά από τα δασαρχεία , εκεί ναι , (συν)υπάρχει και ένας μοναδικός δασολογικός λόγος , μαζί με τους συνήθως πολύ περισσότερους νομικούς , και τότε οι δασολόγοι είναι οι επιστήμονες που αποκλειστικά αυτοί έχουν την επιστημονική αρμοδιότητα να αποδείξουν (ως πραγματογνώμονες) ότι η φυσική μορφή της εκτάσεως το 1945 δεν ήταν δασική. Αυτή την πραγματογνωμοσύνη θα την πάρει ο νομικός και θα την αξιοποιήσει νομικά και μαζί με τους άλλους καθαρά νομικούς λόγους που θα στηρίζονται σε διατάξεις νόμων που δεν είναι ευρέως γνωστές και σε νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας που δεν είναι εύκολα διακριτή (γι’ αυτό είναι αλήθεια ότι χρειάζεται ιδιαίτερη νομική εξειδίκευση) , θα προβάλλει την νομική άμυνα (με τις αντιρρήσεις ή με την αίτηση ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας) στον νομικό χαρακτηρισμό της εκτάσεώς του που αυτός ο χαρακτηρισμός του δημιουργεί το πρόβλημα (….«νομικό δάσος»).
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι μόνο στο 5% των περιπτώσεων οι δασολόγοι έχουν μόνο ένα ρόλο και αυτός είναι του πραγματογνώμονα και μόνο επί ενός ειδικότερου θέματος. Σημειωτέον βέβαια ότι και αυτό το θέμα νομικό είναι, και η πραγματογνωμοσύνη του δασολόγου είναι απλώς αποδεικτικό μέσο για την υποστήριξη του αντίστοιχου νομικού λόγου. Εξ ορισμού όλοι οι λόγοι είναι νομικοί , αφού η μόνη άμυνα του πολίτη είναι να επικαλεστεί και να πείσει ότι δεν είναι «νόμιμο» να χαρακτηρίζουν την έκτασή του ως δάσος , διότι εάν είναι νόμιμο τότε όλα καλώς γίνονται και ο ίδιος δεν έχει «έννομο» συμφέρον να αντιδρά. Συνεπώς ο συνολικός χειρισμός της υπόθεσης και όλων των λόγων είναι αρμοδιότητα νομικού και απλώς στο 5% των περιπτώσεων ο νομικός θα χρειασθεί την βοήθεια ενός πραγματογνώμονα που εδώ για τους δασικούς χάρτες πρέπει να είναι δασολόγος.
Αυτό μάλλον απέχει πολύ από το να θεωρούν οι δασολόγοι εαυτούς ως τους αποκλειστικά αρμόδιους επιστήμονες που αναλαμβάνουν να χειριστούν συνολικά τις νομικές τύχες περιουσιών έστω και στο στάδιο των αντιρρήσεων.
Τέλος κάποια δείγματα νομικών θεμάτων (ευρύτερα στο θέμα των δασικών χαρτών και όχι μόνο στο θέμα του χαρακτηρισμού των εκτάσεων) που προφανώς αδυνατούν οι δασολόγοι (ως δασολόγοι) να υποπτεύονται καν ότι μπορεί να υπάρχουν, και κάποιων δυσδιάκριτων νομικών θεμάτων που απαιτούν ιδιαίτερη νομική εξειδίκευση για να γίνουν αντιληπτά ακόμη και από νομικούς , είναι και τα εξής :

Στην περίπτωση των «δασωμένων» εκτάσεων δηλ. των εκτάσεων που το δασαρχείο δέχεται ότι το 1945 ήταν μη δασικό (ήταν καλλιερήσιμο κλπ.) αλλά αργότερα δασώθηκε (εγκαταλειμμένα ορεινά χωριά, παράλειψη καλλιέργειας κλπ.) , όταν είναι ολοφάνερη η κατοπινή δασική μορφή και δεν υπάρχουν περιθώρια αμφισβήτησης , δηλ. όταν δεν υπάρχουν δασολογικά επιχειρήματα , τότε τι άμυνα θα προσφέρει ο δασολόγος στον πολίτη ; Και πάλι θα του προτείνει φωτοερμηνεία «μαϊμού» ; Θα τον συμβουλεύσει να το παρατήσει διότι δεν «πολεμιέται» ; Είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχουν ισχυρά νομικά επιχειρήματα υπέρ του πολίτη ; Κι’ αν δεν είναι , τότε πως αναλαμβάνει κάθε περίπτωση αντιρρήσεων ; Γιατί ουσιαστικά λέει στον πολίτη ότι «αφού εγώ ο δασολόγος δεν ξέρω πως να σε βοηθήσω , τότε κανένας δεν θα ξέρει , οπότε παράτησέ το δεν έχεις ελπίδες» ; Γιατί καταστρέφει αυτόν τον πολίτη ; (και είναι πολλοί οι τέτοιοι πολίτες……)
Είναι αρκετό μόνο το να εμφανίζεται μια έκταση με δασική μορφή στην αεροφωτογραφία του 1945 (υποθέτοντας ότι αυτή είναι «πρόσφορη λόγω ποιότητας και κλίμακος») , για να χαρακτηρισθεί τώρα από τον δασικό χάρτη ως δασική , και εάν ναι πως τεκμηριώνεται αυτό νομοθετικά και τι έχει κρίνει σχετικά η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ; Εάν δεν δημοσιευθεί τεκμηριωμένη απάντηση, τότε άς λένε οι δασολόγοι «δεν ξέρω» και όχι «ξέρω και μόνο εγώ ως δασολόγος είμαι αρμόδιος να ξέρω»
Η εξαγορά (για εκχερσωμένα είτε πριν είτε μετά το 1975) δίνει πραγματική κυριότητα ή μόνο αγροτική χρήση που υπόκειται και σε δικαίωμα της διοίκησης για ανάκληση κλπ. δηλ. κάτι σαν ενοικίαση (και εάν ναι πως τεκμηριώνεται νομοθετικά και τι έχει κρίνει σχετικά η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας) ; άραγε η επιστήμη της δασολογίας εφοδιάζει με τις κατάλληλες γνώσει τον δασολόγο για να μπορεί αυτός να καταλαβαίνει και να κρίνει επί αυτού του αμιγώς νομικού θέματος ;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι τα δασαρχεία και οι ιδιώτες δασολόγοι ενημέρωναν συνήθως τον κόσμο ότι η προθεσμία για την εξαγορά έληγε μαζί με την προθεσμία των αντιρρήσεων (πράγμα που πίεζε τον κόσμο και τον έσπρωχνε εκεί που βόλευε τα δασαρχεία και το υπουργείο) ; Τώρα τι λένε ; ήταν σωστή αυτή η πληροφορία; και σε ποιες διατάξεις (συγκεκριμένα) στηρίζονταν και το έλεγαν αυτό ; μήπως απλώς σε εγκυκλίους που παραβίαζαν το νόμο ; Μπορούν να ενημερώσουν υπεύθυνα τον κόσμο ότι έληξε η προθεσμία για την εξαγορά μαζί με την προθεσμία για τις αντιρρήσεις δηλ. στις 25-9-2017 ; ή μήπως ο νόμος έλεγε και λέει τα αντίθετα ; Υπάρχουν και οι ανακοινώσεις του υπουργείου που έλεγαν τα μέν και ο νόμος που έλεγε και λέει τα αντίθετα , αλλά το ενδιαφέρον είναι να δούμε εάν θα υπάρξει απάντηση (και με ποια τεκμηρίωση) από τα δασαρχεία ή κάποιον ιδιώτη δασολόγο …… Ακόμη δε ας μπει στον κόπο κάποιος πολίτης να ρωτήσει σε δασαρχεία και σε ιδιώτες δασολόγους εάν έληξε η προθεσμία για την εξαγορά να δούμε τι θα του απαντήσουν οι ….. ειδήμονες ;
Η προθεσμία της εξαγοράς και η ίδια η εξαγορά είναι δασολογικό θέμα ή νομικό; Το εμπράγματο δικαίωμα της κυριότητος και το περιεχόμενό του είναι θέμα δασολογίας ! Δεν υπάρχει κανένα όριο στην νεοελληνική σκέψη μας ; Πώς συμβουλεύεις έναν πολίτη να κάνει εξαγορά , όταν η επιστήμη σου δεν σου επιτρέπει να γνωρίζεις τι ακριβώς είναι η εξαγορά από νομικής απόψεως ; Σε μια ημερίδα μιλώντας για τους δασικούς χάρτες εξηγούσα και για την εξαγορά ότι δηλ. είναι παγίδα και δίνει ψευτοκυριότητα που είναι σαν ενοικιαστήριο , και για να γίνει αυτό πιο κατανοητό διάβασα στους θεατές το έντυπο που έχει ήδη φτιάξει το υπουργείο για την εξαγορά. Οι θεατές αναστατώθηκαν από τις αποκαλύψεις οπότε παρενέβησαν οι συνομιλητές δασολόγοι και διευκρίνισαν ότι όμως για πριν το 1975 δίνεται αληθινή κυριότητα. Όταν διευκρίνισα ότι το έντυπο που διάβασα ήταν για πριν το 1975 ….. η ημερίδα πέρασε γρήγορα στο επόμενο θέμα ….. Δεν λέω, καλοπροαίρετοι ήταν οι δασολόγοι , αλλά και ο καλοπροαίρετος νοσοκόμος άς μην αναλαμβάνει εγχειρήσεις καρδιάς ….
Τι θα έλεγε κανείς , εάν π.χ. και εγώ , παρ’ ότι μη δασολόγος, αναλάμβανα να κάνω φωτοερμηνείες ; ….
Μπορούν να αποκλείσουν οι δασολόγοι π.χ. την πιθανότητα να είναι ο νόμος περί του αναρτημένου δασικού χάρτη αντισυνταγματικός σε κάποια σημεία του ; και εάν δεν αποκλείεται κάτι τέτοιο , τότε μπορεί άραγε ένας δασολόγος-μη νομικός να το καταλάβει και να το χειρισθεί αυτό επιστημονικά υπέρ του θιγόμενου πολίτη ; και πως τεκμηριώνεται νομικά η θετική ή η αρνητική άποψη ; και εάν και τι έχει ήδη κρίνει η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά ; Είναι θέματα δασολογίας αυτά ;
Η πιθανή αντισυνταγματικότητα πώς μπορεί να αξιοποιηθεί από τον θιγόμενο πολίτη για να αποτρέψει τον χαρακτηρισμό της εκτάσεώς του ως δασικής με τον τωρινό δασικό χάρτη ;
Μπορούν να αποκλείσουν οι δασολόγοι (και με ποια επιχειρήματα) το ότι ο πολίτης έχει συχνά πολλά νομικά δίκια που είναι άσχετα με την αεροφωτογραφία του 1945, δηλ. υπάρχουν αυτά τα δίκια έστω και υπό την παραδοχή ότι η έκταση είχε αληθινά δασική μορφή το 1945, …..δηλ. άσχετα με την δασολογική επιστήμη ; Και εάν δεν μπορούν τότε πως αναλαμβάνουν τις τύχες ιδιοκτησιών και μάλιστα ως αποκλειστικοί νομικοί χειριστές αποκλείοντας έτσι αυτά τα πολλά νομικά δίκια που έχει ο πολίτης ;
Περιφρονούν οι δασολόγοι ακόμη και τώρα και σταθερά την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που λύτρωσε τους πολίτες από τα παράβολα κρίνοντας ότι μπορεί κανείς να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του κυρωμένου δασικού χάρτη, είτε έχει ασκήσει αντιρρήσεις, είτε όχι είτε δεν έχει κάνει τίποτε απολύτως. Την απόφαση αυτή πολλοί την είδαν , αλλά κανένας δασολόγος δεν την κατάλαβε , και μόνο το γραφείο μας την αξιοποίησε δημοσίως προς όφελος των πολιτών με το σχετικό από 15-9-2017 άρθρο στο Site μας http://loritis.com και αναδημοσιεύοντας το άρθρο στα Μ.Μ.Ε. Δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται οι δασολόγοι ακόμη και τώρα να τα γνωστοποιούν αυτά στους πολίτες για να μπορούν εκείνοι να κρίνουν και να αποφασίσουν οι ίδιοι τι τους συμφέρει να επιλέξουν !
Είναι ή όχι οι αντιρρήσεις «επιμέλεια υποθέσεων πολιτών ενώπιον διοικητικής αρχής» που ο νόμος την αναθέτει αυτή την επιμέλεια αποκλειστικά σε δικηγόρους λόγω της επιστημονικής τους αρμοδιότητας , και απαγορεύει σε άλλους επιστήμονες όπως οι δασολόγοι να αναλαμβάνουν τέτοια θέματα γιατί αυτό θα ήταν επικίνδυνο για τον πολίτη λόγω της επιστημονικής άγνοιας αφού τα θέματα αυτά είναι νομικά ;
(Ειρ. Λ. 184/2016) «…… Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 94 ΚπολΔ, 30 παρ. 1ΚΔιοικΔ και των άρθρων 1, 2, 3, 4, 5, 6 Ν. 4194/2013, σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 39 παρ. 1 και 2 του προϊσχύσαντος Κώδικος περί Δικηγόρων (ν.δ 3026/1954), οι οποίες αποσκοπούν ……….. και στην καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης, υπό την ευρεία έννοια του όρου, προκύπτει ότι η επιμέλεια των υποθέσεων των πολιτών όχι μόνον στα δικαστήρια, αλλά και στις διοικητικές αρχές, είναι έργο αποκλειστικά των δικηγόρων, δεδομένου ότι αυτοί λόγω της ειδικής επιστημονικής και επαγγελματικής των κατάρτισης είναι ικανοί και κατάλληλοι προς πληρέστερη κατανόηση και ευστοχότερη διεξαγωγή των υποθέσεων ενώπιον των ανωτέρω αρχών………(ΑΠ 1403/1992 ΕλΔ/νη 35 (1994), 1516, ΕφΑθ 2397/1997, Δ/νη 1998 (623), ΕιρΠατρ 682/2012)……»
Είναι αλήθεια ή όχι ότι δεν υπάρχει άλλη νομοθετική εξαίρεση για το θέμα του χαρακτηρισμού εκτάσεων ως δασικών παρά μόνο η διάταξη του νόμου περί του αναρτημένου δασικού χάρτη που προβλέπει (κατ’ εξαίρεση) «παράσταση τεχνικού συμβούλου ενώπιον της επιτροπής που θα κρίνει τις αντιρρήσεις» δηλ. ότι εδώ ως τεχνικός σύμβουλος που θα παρασταθεί (ειδικά και μόνο γι’ αυτή την παράσταση ενώπιον της Επιτροπής και όχι γενικά για τις αντιρρήσεις) μπορεί να είναι εκτός από δικηγόρο και άλλος επιστήμονας π.χ. τοπογράφος, δασολόγος κλπ. ;
(άρ. 15 παρ. 5 Ν. 3889/2010) «5. Ο ενδιαφερόμενος δηλώνει με τις αντιρρήσεις του, αν επιθυμεί να εκπροσωπηθεί από τεχνικό σύμβουλο, κατά την εξέτασή τους.»
Θα αντιπαρέλθω το πως χαρακτηρίζεται νομικά και τι ευθύνες (για την υπαίτια πρόκληση απώλειας περιουσιών) και γενικότερα τι έννομες συνέπειες έχει όταν κάποιος ασκεί χωρίς δικαίωμα δικηγορικές εργασίες , διότι το θέμα εδώ δεν είναι το επαγγελματικό αλλά η ενημέρωση των πολιτών και η δυνατότητα που μπορεί να έχουν να σώσουν τις περιουσίες τους.
Θα μπορούσαν έστω οι Επιτροπές των αντιρρήσεων αποτελούμενες από Α) έναν δασολόγο Β) ένα δασολόγο ή δασοπόνο ή γεωπόνο ή τοπογράφο ή υπάλληλο του Δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ. ή φορέα του ευρύτερου δημόσιου τομέα και Γ) ένα δικηγόρο (σ.σ. χωρίς καμμία εξειδίκευση σε τέτοια θέματα) , και υποχρεωμένους όλους στην επιτροπή (εκ του νόμου κατ’ άρθρο 18 παρ. 2 Ν. 3889/2010) να υπακούουν στις οδηγίες του Υπουργείου και συνεπώς χωρίς να δικαιούται κάν ο δικηγόρος της επιτροπής να υποστηρίξει αντίθετη άποψη , θα μπορούσε λοιπόν αυτές οι επιτροπές να κρίνουν επί τέτοιων περίπλοκων και εξειδικευμένων νομικών θεμάτων , ώστε να έχει λόγο ο πολίτης να ασκήσει αντιρρήσεις (πληρώνοντας και τα τσουχτερά παράβολα) με την κούφια ελπίδα ότι θα δικαιωθεί μόνο με τις αντιρρήσεις ;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι και αυτός που έχει κάνει αντιρρήσεις (και πλήρωσε και τα τσουχτερά παράβολα) , θα αναγκαστεί να πάει στο Συμβούλιο της Επικρατείας , αφού οι αντιρρήσεις αναμένεται να απορριφθούν στο 95% των περιπτώσεων ;
Μπορούν έστω οι δασολόγοι να περιλάβουν τέτοιους (και όχι μόνο αυτούς) νομικούς λόγους στις αντιρρήσεις (όταν βροντοφωνάζουν ότι υπάρχει μόνο η στρατευμένη φωτοερμηνεία…) , ώστε να έχει ο πολίτης ελπίδες περισσότερες από 5% να νικήσει στις αντιρρήσεις (κι αν έστω οι επιτροπές των αντιρρήσεων μπορούσαν να καταλάβουν τέτοιους νομικούς λόγους) ;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι στην επιτροπή που θα κρίνει τις αντιρρήσεις τα δασαρχεία (και οι δασολόγοι των δασαρχείων) θα είναι ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ – ΑΝΤΙΔΙΚΟΣ του πολίτη και θα στείλουν υπόμνημα (υποχρεωτικά εκ του νόμου κατ’ άρθρο 18 παρ. 2 Ν. 3889/2010) υπέρ του δημοσίου και κατά του πολίτη (υπακούοντας και στις οδηγίες του Υπουργείου) και υποχρεωτικά θα υποστηρίξουν ότι η αεροφωτογραφία του 1945 είναι αξιόπιστη στο 95% των περιπτώσεων….. ότι δηλ. οι δασολογικές αντιρρήσεις είναι καταδικασμένες στο 95% των περιπτώσεων κλπ. , ενώ τώρα σπρώχνουν (άμεσα ή έμμεσα) τον κόσμο προς τις φωτοερμηνείες ; Και τα ίδια θα πράξουν και ενώπιον των δικαστηρίων αφού αυτοί θα είναι οι αντίδικοι του πολίτη ;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι κάθε γνώμη δασολόγου (και κάθε φωτοερμηνεία κλπ.) δεν αρκεί να αποφαίνεται ότι μια έκταση έχει ή δεν έχει την φυσική μορφή δάσους (σύμφωνα με την αυθαίρετη γνώμη του κάθε δασολόγου) , αλλά πρέπει απαραιτήτως να είναι «νομίμως αιτιολογημένη» δηλ. να διαπιστώνει την ύπαρξη ή ανυπαρξία καθενός από τα ειδικότερα στοιχεία του ορισμού του δάσους , οπότε μόνο με την συνύπαρξη όλων αυτών των κριτηρίων η φυσική μορφή μιας εκτάσεως θεωρείται δασική.
Θα μπεί άραγε κανένας καθεύδων θιγόμενος πολίτης στον κόπο να ρίξει μια ματιά στην φωτοερμηνεία που πλήρωσε και πήρε για να δεί εάν αυτή έχει τέτοια αιτιολογία (ή είναι «περί ανέμων και υδάτων») και εάν διαπιστώνει την ύπαρξη ή ανυπαρξία των κριτηρίων του ορισμού του δάσους (δηλ. με απλά λόγια το «τί είναι (φυσικό) δάσος») έτσι όπως τον ορισμό αυτό τον προσδιόρισε το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο , υιοθετήθηκε αυτός ο ορισμός από το Σύνταγμα και ερμηνεύτηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (και όχι έτσι όπως αυθαίρετα τον υπολαμβάνει ο φωτοερμηνευτής δασολόγος).
«Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές). Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η αγρία ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά».
Είναι αλήθεια ή όχι ότι οι δασολόγοι των δασαρχείων (ως δημόσιοι υπάλληλοι) , σε περίπτωση σύγκρουσης της εγκυκλίου με το νόμο , θα θεωρούν π.χ. ως φυσικό δάσος , όχι αυτό που λέει το σύνταγμα αλλά αυτό που λένε ….. οι εγκύκλιοι των προϊσταμένων τους ; (αυτό δεν το γράφω ως μομφή προς τους δασολόγους διότι είναι γενικευμένο χάλι της ελληνικής διοίκησης να εφαρμόζουν το σύνταγμα και του νόμους ….μόνο εάν η εγκύκλιο τους το επιτρέπει ……) ‘Άλλωστε είναι πληθώρα οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που ακυρώνουν πράξεις της διοίκησης διότι υπακούουν σε εγκυκλίους και έρχονται σε αντίθεση με νόμους ή που αχρηστεύουν νόμους διότι έρχονται σε αντίθεση με το σύνταγμα.
Συνειδητοποιεί κανείς ότι , με την νομική άποψη πως οι αντιρρήσεις συνιστούν ενδικοφανή προσφυγή (έχει τα επιστημονικά εφόδια ένας δασολόγος να αντιληφθεί την σημασία και τις συνέπειες αυτής της ορολογίας ; ) που επικρατούσε πριν το αλλάξει αυτό το νομικό τοπίο η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας , όλες αυτές οι δασολογικές αντιρρήσεις που περιφρονούσαν τους νομικούς λόγους και που σύμφωνα με τις θέσεις των ίδιων των δασολόγων θα απορριφθούν σε ποσοστό 90-95% , θα οδηγούσαν σε απώλεια περιουσιών κατά το ίδιο ποσοστό, διότι μετά την αναμενόμενη απόρριψη των αντιρρήσεων, θα πήγαιναν καταδικασμένοι στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αφού δεν θα μπορούσαν να προσθέσουν κανένα λόγο (ούτε και τους νομικούς) παρά θα είχαν μόνο τους λόγους που είχαν και στις (δεσμευτικές κατ’ αυτό) αντιρρήσεις δηλ. μόνο τον δασολογικό «κρέας = φασόλια» ;
Συνειδητοποιεί κανείς ότι , με τις μόνο δασολογικές αντιρρήσεις δρομολογήθηκε το έργο της αναμενόμενης κατά 90-95% υπαίτιας απώλειας των περιουσιών των πολιτών , και ότι αυτοί οι πολίτες σώζονται και μπορούν να πάνε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (με όποιους λόγους θέλουν) , μόνο από τύχη και μόνο χάρι στη νομική γενναιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας που άλλαξε το νομικό τοπίο (βλ. το από 15-9-2017 άρθρο μου) ;
Συνειδητοποιούν άραγε όλοι οι εμπλεκόμενοι (επιστήμονες και πολίτες) ότι , εκτός από τις υποθέσεις για τις οποίες δεν ασκήθηκαν αντιρρήσεις (και γλίτωσαν το παράβολο) , επιπλέον και το 90-95% των υποθέσεων για τις οποίες ασκήθηκαν αντιρρήσεις (και πλήρωσαν και το παράβολο) και οι οποίες αντιρρήσεις σύμφωνα με τις θέσεις των δασολόγων περί αξιοπιστίας της αεροφωτογραφίας του 1945 αναμένεται να απορριφθούν , πλέον θα έχουν ως μόνη άμυνα την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας που αποτελείται από ανώτατους ακυρωτικούς δικαστές με τεράστια νομική εξειδίκευση οι οποίοι θα κρίνουν τους λόγους άμυνας του θιγόμενου πολίτη ; Φαντάζεται κανείς ότι μπορεί να αποτελούν σοβαρό λόγο άμυνας οι εξυπνακισμοί του «βαφτίζω το κρέας φασόλια» και του αρκεί να πεις έτσι απλοϊκά ότι «η έκτασή μου δεν ήταν δασική» και αυτό είναι όλο !
Πλέον δεν απομένει παρά προσφεύγουν οι πολίτες και στο Συμβούλιο της Επικρατείας …… με δασολόγο !
Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι εάν το θέμα των δασικών χαρτών ήταν δασολογικό , τότε το Συμβούλιο της Επικρατείας θα αποτελούνταν από ανώτατους δασολόγους και όχι από ανώτατους ακυρωτικούς δικαστές δηλ. νομικούς ;
Είναι αλήθεια ή όχι ότι (στο θέμα των δασικών χαρτών) οι ιδιώτες δασολόγοι αναπαράγουν σχεδόν πάντα τις θέσεις του υπουργείου και των δασολόγων των δασαρχείων ; Και εάν όχι , τότε θα μας ενημερώσουν υπευθύνως εγγράφως και δημοσίως σε ποια θέματα διαφωνούν ; Μπορούν οι ιδιώτες δασολόγοι π.χ. να δημοσιοποιήσουν ποιες εγκυκλίους του υπουργείου (που βλάπτουν τους θιγόμενους πολίτες) θεωρούν μη νόμιμες και συνεπώς μη εφαρμοστέες ; εγώ π.χ. έχω δημοσιεύσει πολλά άρθρα μου με αντίθετες απόψεις ακόμη και καταγγελτικές κατά των απόψεων του υπουργείου των δασαρχείων και των ιδιωτών δασολόγων (βλ. στο Site: http://loritis.com).

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΩΡΙΤΗΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

Email : loritisg@gmail.com

Site : http://loritis.com