Γ. Λωρίτης

(γράφει ο δικηγόρος Γεώργιος Λωρίτης   8-12-2017 )             Θα πρέπει επιτέλους να πάψει η διοίκηση, τα δασαρχεία και οι δασολόγοι γενικώς (ιδιώτες κλπ.) να αναπαράγουν την παραπλανητική πληροφορία ότι για τα εκχερσωμένα πριν το 1975 δήθεν εξαγοράζεται και η κυριότητα. Η περίπτωση αυτή είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα του πόση ζημιά γίνεται όταν τέτοια θέματα που είναι καθαρά νομικά , προσεγγίζονται και χειρίζονται με εφόδιο την επιστήμη της δασολογίας και όχι την νομική επιστήμη. Η επιστήμη της δασολογίας έχει προφανώς άλλο αντικείμενο και όχι τα νομικά. Έτσι αδυνατούν να αντιληφθούν και να κρίνουν από μόνοι τους το εάν η εξαγορά (και για τα εκχερσωμένα πριν το 1975) δίνει αληθινά κυριότητα ή όχι , και μοιραία αναπαράγουν μηχανικά την γραμμή της κεντρικής διοίκησης που παραπλανητικά διαφημίζει ότι εξαγοράζεται η κυριότητα.             Ενώ έχω ήδη αποκαλύψει από πολύ νωρίς ότι δεν πρόκειται για αληθινή κυριότητα αλλά για κούφια ψευδοκυριότητα με το από 20-5-2017 άρθρο μου, και ενώ δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν για το αντίθετο και δεν έχει γραφτεί τεκμηριωμένη αντίθετη άποψη, εν τούτοις ακόμη και σήμερα τα δασαρχεία και οι δασολόγοι εξακολουθούν να διατυμπανίζουν πεισματικά (αλλά μόνο προφορικά) ότι η εξαγορά για εκχερσώσεις πριν το 1975 δίνει και κυριότητα εκτός από χρήση. Έτσι παραπλανούνται οι πολίτες με ολέθρια αποτελέσματα για τις περιουσίες τους. Το σωστό θα ήταν η κάθε επιστήμη να περιορίζεται στο αντικείμενό της, γιατί έτσι όπως ο νομικός δεν ξέρει να κάνει π.χ. φωτοερμηνείες, έτσι και ο δασολόγος δεν ξέρει π.χ. να κατανοεί το νόμο όταν η [...]

ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ : ΤΟ ΣτΕ ΛΥΤΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΟΛΑ      Γράφει ο Γεώργιος Λωρίτης  15-09-2017              Με μια πολύ πρόσφατη και νομικά γενναία απόφαση το Ε’ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έρχεται να λυτρώσει τους πολίτες από τα παράβολα και τις αντιρρήσεις. Στην διαδικασία των δασικών χαρτών τα παράβολα ήταν η μεγαλύτερη αδικία και οι ίδιες οι αντιρρήσεις ήταν η μεγαλύτερη παγίδα.             Τα παράβολα  ήταν ένα πανάκριβο χαράτσι, νομικά και πρακτικά αδικαιολόγητο. Εάν οι θιγόμενοι πολίτες ήταν έστω και λίγο οργανωμένοι θα είχαν μπορέσει και πολιτικά να ανατρέψουν τα παράβολα αλλά και δικαστικά να τα ακυρώσουν.             Οι αντιρρήσεις περιέργως απλοϊκεύθηκαν και διαστρεβλώθηκαν από την νομική άγνοια των επαγγελματιών που αναλαμβάνουν την σχετική διαδικασία και θεωρήθηκε ότι αφορούν μόνο μια στείρα άρνηση της αεροφωτογραφίας του 1945. Δεν έγινε αντιληπτό ότι οι αντιρρήσεις, όπως και το όλο θέμα των αναρτημένων δασικών χαρτών, είναι ένα βαθιά νομικό και σχεδόν μόνο νομικό ζήτημα. Δεν έγινε αντιληπτό ότι είναι διαφορετικά πράγματα το «φυσικό δάσος» (υπό την έννοια της φυσικής μορφής-κατάστασης) από το «νομικό δάσος» (υπό την έννοια του νομικού χαρακτηρισμού ως δάσους που αυτός και μόνο αυτός το υπάγει και στην δασική νομοθεσία και στο τεκμήριο κυριότητος του δημοσίου). Αυτή τη στιγμή όμως με την ανάρτηση των δασικών χαρτών το κρίσιμο θέμα είναι ο νομικός χαρακτηρισμός μιας εκτάσεως ως δάσους και όχι η φυσική μορφή της εκτάσεως. Η φυσική μορφή της εκτάσεως σε μια στιγμιαία (και δή του 1945) αποτύπωση σε αεροφωτογραφία, από μόνη της, [...]

Δασικοί Χάρτες – Εξαγορά - Παγίδες – 140% το κόστος εξαγοράς  (Τίτλος άρθρου στα Μ.Μ.Ε. :  «Δασικοί χάρτες: Χαράτσι στο 140% της αξίας των χωραφιών»)    (Γράφει ο Γεώργιος Λωρίτης  20-5-2017 )                Το κράτος μιλάει για «εξαγορά κυριότητος» και καλλιεργεί την εντύπωση ότι θα εξαγοράζεται «κανονική κυριότητα». Ο αγρότης «βολεύεται να κλείνει τα μάτια του» και να «αποκοιμιέται» με την σκέψη ότι με την εξαγορά θα έχει το χωράφι «δικό του» όπως το είχε και προηγουμένως. Άς δούμε τώρα την αλήθεια δηλ. εάν το κράτος με την λέξη «κυριότης» κυριολεκτεί ή παραπλανεί :   ΓΕΝΙΚΑ         Ο αγρότης και ο κάθε πολίτης ξέρει ότι όταν έχει την κυριότητα ενός χωραφιού , εκτός από το να το καλλιεργεί , μπορεί και να το κάνει ό,τι άλλο θέλει π.χ. και να χτίσει εκεί ένα εξοχικό ή να βάλει φωτοβολταϊκά ή να το πουλήσει για να φτιαχτεί εκεί μια βιοτεχνία ή «και να το κάψει, δικό του είναι ό,τι θέλει το κάνει». Αυτό είναι η κυριότης κυριολεκτικά. Το κράτος στον νόμο που θεσμοθετεί την εξαγορά μιλάει (παραπλανητικά) για «κυριότητα» μόνο σε ένα σημείο όπου αναφέρει ότι : «…… Ο Γενικός Γραμματέας της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης εκδίδει τίτλο κυριότητας υπέρ του κατόχου της έκτασης. Ο ανωτέρω τίτλος μεταγράφεται στα βιβλία μεταγραφών του οικείου Υποθηκοφυλακείου……»      Δίδεται λοιπόν η εντύπωση ότι πρόκειται για κανονική κυριότητα. Όμως αμέσως στη συνέχεια του ανωτέρω κειμένου αναφέρεται ότι : «Τυχόν αλλαγή της γεωργικής χρήσης, μετά τη χορήγηση του ανωτέρω τίτλου εκ μέρους του αρχικού ή [...]