Δασικοί Χάρτες και στο βάθος… ο «Τουγράς» του Σουλτάνου
Ως συνήθως, αφού το ελληνικό κράτος καθυστέρησε επί δεκαετίες να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο πρόβλημα, αναγκάζεται τώρα να το λύσει μέσα σε χρόνο «ανύπαρκτο». Γενικά το περιβάλλον και ειδικά τα δάση είναι πολύτιμα αγαθά και πρέπει ένα κράτος αλλά και μια κοινωνία να τα προστατεύουν. Όμως συχνά ένα έννομο αγαθό συγκρούεται με ένα άλλο και τότε πρέπει κανείς να σταθμίσει ποιο από τα δύο και πόσο θα προτιμήσει έναντι του άλλου. Οι δασικοί χάρτες έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες, και τότε θα ωφελούσαν τους πάντες, όμως άργησαν 4 γενιές ανθρώπων και αυτή η αργοπορία ωφέλησε πάρα πολύ,εκ των πολιτών και εκ των αγροτών, μόνο τους «παράνομους εκχερσωτές» των 3 προηγούμενων γενεών, ενώ σήμερα με την άρον-άρον διαδικασία οδεύει να «εκτελέσει» την 4η γενιά δηλ. τα δισέγγονα των προπαππούδων παρανόμων εκχερσωτών. Όσο κι’ αν φωνάζει η κυβέρνηση ότι η διαδικασία των δασικών χαρτών αφορά μόνο τον δασικό ή μή χαρακτήρα των εκτάσεων, αυτό είναι ψευδές όσο και η μισή αλήθεια. Ναι μεν οι δασικοί χάρτες αφορούν μόνο τον δασικό χαρακτήρα και όχι την κυριότητα, αλλά ο δασικός χαρακτήρας, σύμφωνα με την πάγια (άν και όχι πάντα νόμιμη) τακτική του κράτους, αποτελεί νόμιμο τίτλο κυριότητος (βάσει τεκμηρίου κυριότητος έστω και μαχητού) υπέρ του κράτους υποχρεωτικά εγγραπτέο στο επερχόμενο κτηματολόγιο, επί ποινή διαπράξεως κακουργήματος από τον αδρανούντα αρμόδιο υπάλληλο. Και βέβαια αυτά αφορούν μόνο όσους αγρότες καλλιεργούν τέτοιες εκτάσεις, όμως αυτοί είναι πολλοί και έτσι προκύπτει ένα τεράστιο κοινωνικό και άρα και πολιτικό πρόβλημα. Έτσι αυτοί οι [...]